درخت پر ثمر انقلاب اسلامی در شرایطی سی سالگی خود را می گذراند که گرد و غبارها و جریانات مسموم غربی در نقطه ای مشترک به هم پیوسته و تلاقی کرده و شبه طوفانی را به وجود آورده اند که برای مدتی کوتاه فضای سرسبز و باصفای میهن اسلامی را تیره و تار نموده اند. همچنین این شبه طوفان ها باعث لرزش مختصر درخت نوپای انقلاب و جداشدن و ریختن برگ های ضعیف و نیمه زرد و خشک گردیده است. بدیهی است این ریزش لطمه ای به طراوت و سرسبزی درخت انقلاب نخواهد زد. زیرا ریشه ی این درخت در نه در 30 سال بلکه در 50 سال پیش است و قدمت آن به سابقه مبارزاتی امام بر می گردد.

 برای به ثمر رسیدن این انقلاب عظیم اقشار مختلف مردم ایران زمین متحمل سختی ها، زندان ها، شکنجه ها و تبعیدها شدند و عده ای هم جان عزیز خود را بر سر آن نهادند. در ادامه این تلاش ها اقشار مختلفی از مردم برای تداوم این انقلاب خون دل ها، رنج ها و سختی هایی را متحمل شدند که نه تنها از تلاش سابقون انقلاب کمتر نبوده بلکه بلکه شاید بیشتر هم بوده است. از این دست تلاش ها می توان به جان فشانی رزمندگان اسلام در کردستان وجبهه های جنوب و آشوب های داخلی ، همچنین به رنجها وسختیهای طاقت فرسای آزادگان در دوران اسارت اشاره کرد. 

یا نیم نگاهی به خانواده های معظم شهدا انقلاب اندخت. خانوادهایی که گاهی تمامی دارائی وسرمایه خود که یک ،دو یا چند فرزند خود را در راه حفاظت از انقلاب تقدیم نموده اند. همچنین می توان به جانبازانی اشاره کرد که چه در حین یا در بعد از پیروزی با جراحاتی که از دشمنان داخلی و خارجی انقلاب برداشته اند،‌صبورانه مقاومت کرده اند. 

سوال: آیا زحماتی که قبل از انقلاب برای پیروزی آن کشیده شده بیشتر بوده یا زحمات بعد از پیروزی که مردم برای حفظ آن متحمل شده اند. آیا عده ای می توانند به این عنوان قبل از انقلاب زحمات زیادی کشیده اند و همراه امام و انقلاب بوده اند- که در قبال آن هم بعد از پیروزی منفعت های بسیار زیادی برده اند- زحمات ادامه دهندگان را نادیده انگارند. آیا این افراد حق دارند به خاطر به حاشیه رانده شدن شان از دایره قدرت و ثروت کل نظام و انقلاب را هدف قرار دهند و با آبرو و حیثیت آن بازی نمایند؟

این در حالی است که بقیه افرادی که چه قبل و چه بعد از پیروزی زحمات بیشتری را متحمل شده اند علاوه بر نداشتن هیچگونه توقع بهره مندی از قدرت و ثروت نداشته اند و عمر خود را بدون چشم داشت وقف انقلاب نموده اند.

آیا می شود صرفا به خاطر به خطر افتادن منافع حزبی و گروهی و خانوادگی تمام زحماتی که برای انقلاب کشیده شده را بر باد داد؟ چرا آدرس اشتباهی می دهند؟ قطع شدن منافع (قدرت و ثروت) که در این سال ها موروثی شده بود چه ربطی به کرامت انسان ها دارد؟ چرا حقوق شهروندی و کرامت انسان و جمهوریت و مسائلی از این قبیل را مطرح می کنند؟ دلیل واضح است: چون با سنگرگیری پشت این شعارهاست که می توان عده ای را فریب داد و به خیابان ها کشانید و به نظام فشار آورد تا موقعیت از دست رفته گذشته را احیا نمود. هنوز زمان زیادی از سیطره ی آقازاده ها بر مقدرات کشور نگذشته است. همان کسانی که حتی به اندازه ی یک دوره ی خدمت سربازی هم دین خود را به این کشور و انقلاب ادا ننموده اند ولی خود را صاحب اختیار این کشور و ملت می دانسته و ایران و ثروت های آن را به عنوان ارث پدری خود می دانند. چه اتفاقی افتاده که دست اندازان به بیت المال اکنون به فکر حقوق شهروندی و کرامت انسانی و آزادی خواهی هستند؟ آیا فراموش کرده اند که بیشترین فشارهای اقتصادی و اجتماعی را در دوران سازندگی و اصلاحات بر مردم تحمیل کردند؟ آیا فراموش کردند که به خاطر تصاحب زمین های کارخانه های نساجی چه بلایی بر سر این صنعت آوردند؟ آیا فراموش کرده اند که کارخانه ها را یکی پس از دیگری ورشکسته نمودند و حقوق کارگران، این قشر ضعیف جامعه را ماه ها پرداخت نکردند و زمانی که کارگران اعتراض می کردند آنها را به شدت سرکوب نموده و علاوه بر ضرب و شتم آن ها را روانه زندان نموده و آن گاه با خیالی آسوده به تصاحب و چپاول املاک و دارایی های کارخانجات پرداختند.

اخراج کردن کارگرهاو پرداخت نکردن حقوق چندین ماهه آن ها و بحرانی کردن وضع اقتصادی خانواده و ها بعضا و دستگیری آن ها مخالف با کرامت انسانی نبود؟ تجاوز به حقوق شهروندی نبود؟ از این نوع مسائل می توان به تصاحب زمین برای دانشگاه آزاد نیز اشاره کرد.

چنین نتیجه می گیریم که این گونه شعارها و ژست ها فقط برای رسیدن به موقعیت ممتاز گذشته است. از طرف دیگر با توجه به مطالب ارائه شده معلوم گردید که دیگران هم زحمات زیادی برای پیروزی و حفظ انقلاب کشیده اند. بدیهی است که انتظار عموم مردم این است که با سران و رهبران این اغتشاشات همانند افراد رده پایین آن ها برخورد شود و آن ها نیز دستگیر محاکمه و مجازات گردند. این انتظار کسانی است که بدون توقع برای انقلاب زحمت کشیده اند.